بسم الله الرّحمن الرّحیم

 کلیه آیات عنوان بیست و دوم : آیه 197 انعام ، 148 و 155 اعراف ، 16 نحل ، 10 طه ، 31 انبیاء ، 63 نمل ، 10 زخرف

 اعراف

وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى? مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ ? أَلَمْ یَرَوْا أَنَّهُ لَا یُکَلِّمُهُمْ وَلَا یَهْدِیهِمْ سَبِیلًا ? اتَّخَذُوهُ وَکَانُوا ظَالِمِینَ (148)

قوم موسی بعد (از رفتن) او (به میعادگاه خدا)، از زیورهای خود گوساله‌ای ساختند؛ جسد بی‌جانی که صدای گوساله داشت! آیا آنها نمی‌دیدند که با آنان سخن نمی‌گوید، و به راه (راست) هدایتشان نمی‌کند؟! آن را (خدای خود) انتخاب کردند، و ظالم بودند! (148)

وَاخْتَارَ مُوسَى? قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِمِیقَاتِنَا ? فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِیَّایَ ? أَتُهْلِکُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ? إِنْ هِیَ إِلَّا فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَتَهْدِی مَنْ تَشَاءُ ? أَنْتَ وَلِیُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ? وَأَنْتَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ (155)

موسی از قوم خود، هفتاد تن از مردان را برای میعادگاه ما برگزید؛ و هنگامی که زمین‌لرزه آنها را فرا گرفت (و هلاک شدند)، گفت: «پروردگارا! اگر می‌خواستی، می توانستی آنها و مرا پیش از این نیز هلاک کنی! آیا ما را به آنچه سفیهانمان انجام داده‌اند، (مجازات و) هلاک می‌کنی؟! این، جز آزمایش تو، چیز دیگر نیست؛ که هر کس را بخواهی (و مستحق بدانی)، به وسیله آن گمراه می‌سازی؛ و هر کس را بخواهی (و شایسته ببینی)، هدایت می‌کنی! تو ولیّ مایی، و ما را بیامرز، بر ما رحم کن، و تو بهترین آمرزندگانی! (155)

نحل

وَعَلَامَاتٍ ? وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ (16)

و (نیز) علاماتی قرار داد؛ و (شب هنگام) به وسیله ستارگان هدایت می‌شوند. (16)

زخرف

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (10)

همان کسی که زمین را محل آرامش شما قرار داد، و برای شما در آن راه‌هایی آفرید باشد، که هدایت شوید (و به مقصد برسید)! (10)

واژگان :

فصّل : بیان کردن ، جزء به جزء گفتن

حلّی ( حلیه ) : زیور ها ، طلا ها ، نقره ها

عجل ( سکون جیم ) : گوساله

جسد : پیکر ، مجسمه

میقات : زمان و یا مکان وعده و ملاقات

امکثوا : مکث کنید ، توقف کنید

قبس : شعله های آتش

فجاج : گشاده ، باز ، فراخ

بعضی از آیات این عنوان مربوط به پست قبلی یعنی نشانه های هدایت می شود که در این پست نیز آورده شده است صرف نظر از این موضوع با توجه به این که طرح چنین مطالبی توسط خود قرآن به زبان پیامبر نیز می باشد در این باره نیز به آن می پردازیم و این شان موضوع را نیز حفظ خواهد کرد .

پیامبر راستین اسلام در ایاتی با توجه به وجود نازنین خویش می فرماید که خداوند برای نشان دادن عظمت انسان می فرماید که آنچه در زمین و اسمان هست را مسخّر انسان قرار داده ایم تا از طریق نجوم در آسمان بتواند راه یابد به ظلماتی که وجود دارد از یک طرف و هم چنین یاد آوری میکند این ظلمت را در خشکی و دریا و در نهایت در همه جهان آفرینش قرار داده است ، اگر رحمت و لطف خدا نباشد سراسر این جهان برای انسان ظلمت و تاریکی است و نشانه ها و آیات خداوند در جهان به خودی خود هدایت و راهنمایی برای بشر ندارند بلکه این مزیت را زمانی بدست می آورند که از طرف پیامبر برای جوامع بشری یاد آوری می شود و در واقع این وجود مبارک پیامبران الهی است که واسطه خیر خدا بوده و این ایات را معرفی می نماید .

از دیگر ادله ای که می توان برای هدایت در انبیاء نامبرد حضور ایشان در جوامع خویش است چنانکه نبودن ایشان حتی برای مدت کوتاهی نیز باعث انحراف و ضلالت امت می شود و در این انحراف مجازاتهایی را خداوند برای امت منحرف در نظر می گیرد که مورد در خواست و رضایت پیامبر همان امت می باشد لذا ، مصائب مورد ابتلای امت بسیار بزرگ می باشد که باز با وجود پیامبران قابل تحمل هست ، مصائبی مانند زمین لرزه ، طوفانهای سهمگین ،و یا هلاکت اکثریت یک جامعه و یا گاهی هلاکت همه جامعه آن زمان خود .

باید در نظر داشت که تمام این مصائب طبیعی و بزرگ نیز ایات و نشانه هایی هستند از خداوند بزرگ که هم می تواند باعث شناخت خداوند بزرگ گردیده و فلاح و رستگاری را برای نوع بشر به ارمغان بیاورد و هم می تواند موجب ضلالت و گمراهی مردم شود این گمراهی گاه آنقدر عمیق می گردد که حتی در زمان گوساله پرستی یک ملت در زمان غیبت پیامبرش حاضر نیست یک سئوال ساده از خویش بکند که چگونه مجسمه طلایی یک گوساله و یا حیوان می تواند نیازهای یک جامعه بشری را حل نماید و جامعه را به سر منزل مقصود برساند این موضوع را اگر سنبلیک هم در نظر بگیریم و در زمانهای حال نیز نگاهی عمیق داشته باشیم خواهیم دید که از طریقی به طریق دیگر قابل تعمیم و گسترش می باشد .

لذا هر چه دید و اندیشه ما نسبت به  توحید ، نبوت و امامت ژرف تر معطوف شود رسیدن به سر منزل مقصود و هدایت برای نوع بشر آماده تر میگردد و این شناخت هرگز در عمق جوامع بشری رسوخ نخواهد کرد مگر آنکه انسان دل به آموزه های دینی و شناخت هر چه بیشتر اصول یک مکتب و در نهایت شناخت اصول مکتب اسلام بدهد ، سر بلندی جوامع بشری آنگاه رنگ به رخساره دین میکشد که کلیه احکام جاری اسلام در همه شئون زندگی بشر جاری و ساری باشد و باعث فخر و مباهات بشر گردد انشالله .